به افتخار ماه میراث جزیره نشینان آسیایی آمریکایی اقیانوس آرام، MCE مفتخر است که کاترین لی، دوستدار محیط زیست محلی را برجسته می کند. کاترین در سنین پایین در جنبش محلی عدالت محیطی شرکت کرد. او اکنون سازمان‌دهنده جوانان ریچموند است شبکه زیست محیطی آسیا و اقیانوسیه (APEN) جایی که او در حال هدایت توسعه یک سازمان تحت رهبری جوانان است مرکز تاب آوری.
می توانید کمی در مورد خودتان و سوابق خود بگویید؟
من از خانواده بزرگی از پناهندگان مین هستم که اصالتاً اهل لائوس هستند. خانواده مادرم در سال 1982 به کالیفرنیا مهاجرت کردند و من در ریچموند متولد و بزرگ شدم، جایی که دبیرستان را در سال 2016 فارغ التحصیل کردم. . از میان بسیاری از مشاغلی که در دوران رشد انجام دادم، چیزی که همیشه پرارزش به نظر می رسید، کار داوطلبانه و مشارکت مدنی من با APEN و سایر سازمان های مردمی بود. حدود یک سال و نیم پیش، من مفتخر شدم که به عنوان سازمان‌دهنده جوانان ریچموند به صورت تمام وقت به APEN ملحق شوم.
چرا وارد جنبش محیط زیستی شدید؟
وقتی کلاس پنجم بودم در معرض جنبش عدالت محیطی قرار گرفتم. عمه من یک سازمان‌دهنده جامعه با APEN بود، و من با او تگ می‌کردم تا در ساخت تابلوهایی برای تجمع‌ها، داوطلب شدن در رویدادهای جمع‌آوری کمک مالی و شرکت در جلسات اعضا کمک کنم. در آن سن، فکر می‌کردم داوطلب شدن برای APEN فقط به معنای کمک به کارهای کوچک اداری است، اما خیلی زود متوجه شدم که معنای خیلی بیشتری پشت آن وجود دارد. من کارم را با APEN در دوران راهنمایی و دبیرستان ادامه دادم. اشتیاق من به عدالت زیست محیطی با شرکت در کار مشارکت مدنی APEN واقعاً افزایش یافت - آن زمان بود که فهمیدم می خواهم سازماندهی شغل من باشد.
سابقه شما چه تاثیری بر کار شما دارد؟
من در خانه های عمومی کم درآمد در ریچموند در اطراف افراد رنگین پوست بزرگ شدم. من از کودکی متوجه شدم که مدرسه من به بودجه و منابع مشابه مدارس سایر محلات دسترسی ندارد. مدارس در جوامع ممتازتر کتاب های جدید و فرصت های بیشتری برای منابع بعد از مدرسه و فعالیت های تفریحی داشتند. تقریباً هیچ پارکی در نزدیکی من وجود نداشت و آنهایی که وجود داشتند تمیز نبودند. فروشگاه های مواد غذایی و میدان های خرید ما نیز واقعاً فرسوده شده بودند. دیدن این نابرابری‌ها بخشی از این بود که چرا احساس کردم این کار مهم است. عضوی از یک خانواده مهاجر پناهنده نیز بخش بزرگی از هویت من است و سعی می کنم تا آنجا که می توانم این تجربه را در کارم به کار ببرم.
به عنوان سازمان‌دهنده جوانان ریچموند برای APEN چه می‌کنید؟
اولویت اصلی من سازماندهی جوانان پان آسیایی و حمایت از یک است فقط انتقال. من به جوانان کمک می‌کنم مهارت‌های سازماندهی، و سایر ویژگی‌های رهبری مانند سخنرانی عمومی و تصمیم‌گیری را ایجاد کنند. من همچنین در سازماندهی جامعه برای حمایت از عدالت مسکن، هوای پاک و از کار انداختن پالایشگاه ها کمک می کنم. در حال حاضر من با یک گروه هشت نفره از رهبران جوانان روی پروژه‌های مختلف کار می‌کنم که پروژه اصلی مرکز تاب‌آوری ما به رهبری جوانان است.
پروژه هاب تاب آوری به رهبری جوانان چیست؟
مرکز تاب‌آوری مرکزی است که در آن افراد جامعه می‌توانند قبل، در حین و بعد از بلایای اقلیمی حمایت پیدا کنند. تغییرات اقلیمی در حال حاضر در حال وقوع است، بنابراین ما باید به جای تلاش برای یافتن منابع و راه حل ها پس از وقوع بلایا، دور هم جمع شویم و آماده شویم. پروژه هاب تاب آوری ما با همکاری است مرکز RYSE, که از سال 2008 در ریچموند بوده است. آنها برنامه های متنوعی از جمله سازماندهی جوانان، مشاوره تحصیلی و شغلی، هنر و فرهنگ را ارائه می دهند.
کانون های تاب آوری بسته به نیاز جامعه تغییر می کنند. به عنوان مثال، جامعه ریچموند به ویژه تحت تأثیر پالایشگاه شورون و فصل آتش سوزی جنگلی قرار گرفته است. هاب ارتجاعی ما به منابعی مانند تصفیه کننده هوا، چراغ قوه و ژنراتورهای برق نیاز دارد، اما این منابع ممکن است در یک هاب ارتجاعی در مکانی متفاوت متفاوت به نظر برسند.
چرا فکر می کنید تعامل با سازمان دهندگان جوانان مهم است؟
جوانان متوجه نیستند که می توانند از صدای خود برای شکل دادن به آینده خود استفاده کنند و این باید تغییر کند. تغییر اقلیم یک مشکل مداوم است و این راه حل ها زمان بر است، بنابراین ما باید این جوانان را آماده کنیم. مردم اغلب فکر می‌کنند که جوانان بهتر نمی‌دانند، اما وقتی صحبت از این مسائل زیست‌محیطی متقاطع به میان می‌آید، می‌توانند فوق‌العاده بصیر باشند، و هر بار که با آنها صحبت می‌کنم به من الهام می‌دهند. جوانان می توانند به طور مداوم بازخورد جدیدی در مورد چگونگی تغییر جامعه و آنچه در جنبش عدالت زیست محیطی باید در مورد آن صحبت شود به ما ارائه دهند.
به جوانی که می خواهد در جامعه خود تغییر ایجاد کند چه می گویید؟
من آنها را تشویق می کنم تا سازمان های مختلف محلی را کشف کنند. منابع زیادی برای مشارکت وجود دارد. بسیار مهم است که مهارت های سازماندهی و اطلاع رسانی خود را از سنین پایین تمرین کنید. هنگامی که در مورد مسائل زیست محیطی و عدالت اجتماعی از شما سؤال می شود، از صحبت کردن برای خودتان یا صحبت در مورد تجربیات خود نترسید.
