مجموعه وبلاگ‌های «نگاهی به کارمندان» شرکت MCE، نگاهی از درون به برخی از اعضای فوق‌العاده کارکنان MCE و اقدامات پایداری که آنها در زندگی روزمره خود انجام می‌دهند، می‌اندازد. دیدگاه‌ها، نظرات و باورهای بیان شده در اینجا لزوماً نمایانگر دیدگاه‌ها، نظرات و باورهای MCE به عنوان یک آژانس نیست.

الکساندرا مک‌گی مدیر طرح‌های استراتژیک MCE است. طرح‌های اصلی الکساندرا با MCE شامل حمایت از طرح‌های توسعه نیروی کار یقه سبز، توسعه ذخیره‌سازی باتری برای تاب‌آوری محلی و پیشبرد تعهد ما به عدالت از طریق برنامه‌های تنوع تأمین‌کنندگان است.

چرا تصمیم گرفتید در MCE کار کنید؟

من به قدرت دگرگون‌کننده‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر اعتقاد دارم. اگر قرار است فرصتی برای کاهش بدترین جنبه‌های این بحران اقلیمی داشته باشیم، باید نحوه‌ی ارتباط خود با انرژی را تغییر دهیم و باید این کار را سریع انجام دهیم. من در دوران تحصیلات تکمیلی به نیکاراگوئه رفتم تا مطالعه کنم که چگونه انرژی‌های تجدیدپذیر غیرمتمرکز، برق را برای جوامعی که قادر به اتصال به شبکه‌ی برق مرکزی نیستند، فراهم می‌کنند. یک پنل خورشیدی کوچک یا یک چرخ آبی می‌تواند با آوردن برق به آنها، کل یک جامعه را متحول کند و از قدرت فیزیکی و همچنین اجتماعی بهره ببرد.

وقتی به کالیفرنیا برگشتم، می‌خواستم به کار با این فناوری ادامه دهم. به دلیل تأثیر عظیمی که CCAها می‌توانستند در مقیاس صنعتی داشته باشند، به سمت آنها جذب شدم. در آن زمان، فقط سه CCA در کالیفرنیا وجود داشت. به نظر می‌رسید که پیوستن به یک سازمان غیرانتفاعی و مبتنی بر جامعه که به دنبال مهار قدرت انرژی‌های تجدیدپذیر برای دنیایی بهتر است، امری کاملاً طبیعی باشد.

در طول دوران حضورتان در MCE، کدام پروژه‌ها برای شما بیشترین معنا را داشته‌اند؟

ذهنم فوراً به سمت جلسه شورای شهر می‌رود که اعضای شورا در حال رأی‌گیری در مورد پیوستن به MCE بودند. تقریباً اتاق شورای شهر خالی بود و مقامات و کارکنان تا پاسی از شب مشغول بررسی موارد دستور کار و معاشرت با یکدیگر بودند. برای من، این جلسه ماه‌ها پاسخ به سؤالات در مورد CCAها، پاسخ به مدافعان محلی، تهیه پیش‌نویس محتوا برای ارائه به شورای آنها، بررسی گزارش‌های کارکنان و ایجاد استدلال برای مزایای پیوستن به CCA ما را به تصویر می‌کشید.

رأی‌گیری برای پیوستن به MCE با نتیجه‌ی مساوی ۲-۲ به پایان رسید و شهردار هنوز تصمیمی نگرفته بود. بحث بدون درگیری بود، اما قلبم به شدت می‌تپید. بعد از مدتی که به نظر ابدیت می‌آمد، شهردار به پیوستن به MCE رأی مثبت داد. در این مجلس آرام، سه نفر به جلوگیری از ورود هزاران تن کربن به محیط زیستمان رأی دادند. نفس عمیقی کشیدم و با آن نفس، حیرت به سراغم آمد. این اولین باری بود که دیدم چگونه چرخ‌های به هم پیوسته‌ی تلاش‌های فردی، قدرت باورنکردنی دولت محلی را به وجود آورده‌اند. مجذوبش شده بودم.

چگونه شیوه‌های پایدار را در زندگی روزمره خود گنجانده‌اید؟

ما در دنیایی از شرکت‌های فراملی و زنجیره‌های تأمین جهانی زندگی می‌کنیم. تصمیماتی که ما در حیاط خلوت خود می‌گیریم می‌تواند تأثیراتی داشته باشد که در سراسر جهان احساس می‌شود. من این مسئولیت را جدی می‌گیرم و سعی می‌کنم تا حد امکان ردپای خودم را به حداقل برسانم.

وقتی کارکنان MCE در مارس ۲۰۲۰ از راه دور شروع به کار کردند، من و شریکم تصمیم گرفتیم به یک مزرعه شهری در سن لورنزو نقل مکان کنیم. اکنون ما از مرغ‌های حیاط خلوت که اذیت می‌شوند تخم‌مرغ و از حیاط خلوت سالاد هم می‌خوریم. ماشین ما هیبریدی است که با هر گالن سوخت بیش از ۴۰ مایل مسافت را طی می‌کند. ما همچنین منحصراً از بازار دست دوم خرید می‌کنیم زیرا این کار هیچ تقاضایی را در بازار برای عرضه ایجاد نمی‌کند.

در حالی که این بیماری همه‌گیر باعث شده بسیاری از ما احساس تنهایی کنیم، کاملاً واضح است که ما از یکدیگر جدا نشده‌ایم. پلاستیک موجود در کیسه چیپس شما ممکن است به اقیانوس برود و به ساحل برسد و کشور دیگری را آلوده کند. لباس ارزان قیمتی که می‌خرید ممکن است ماکیلادوراهای مکزیکی یا کارگاه‌های تولیدی تایوانی را در بازار نگه دارد. متأسفانه، آسیب رساندن در این دنیا بسیار آسان است و من معتقدم که باید بسیار مراقب باشیم که آگاهانه زندگی کنیم.